മെഴുകുതിരികള്‍... ആര്‍ക്കോ വേണ്ടി ഉരുകി ഒടുങ്ങുന്ന നിശബ്ദമാം വെളിച്ചങ്ങള്‍... സ്വന്തം ഹൃദയം ഉരുക്കി,ആ വേദനയാകും ത്യാഗം തന്‍റെ മൌനത്തിനു അലങ്കാരമാക്കി, ഒരു നനുത്ത പുഞ്ചിരിപോലെ ആ നേര്‍ത്ത നാളങ്ങള്‍... നിശബ്ദതയുടെ ശക്തി എന്നാല്‍ ഇതായിരിക്കാം....
നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലും ഇതുപോലെ എത്ര മെഴുകുതിരിനാളങ്ങള്‍...
നാം പലപ്പോഴും അറിയാതെ പോകുന്നു... ആ സ്നേഹമാകും നറുവെളിച്ചത്തില്‍ അടങ്ങിയ നിശബ്ദമാം ത്യാഗത്തിന്‍റെ നൊമ്പരങള്‍...
"ഒരു കൂരിരുട്ടിന്‍റെ അകതാരിലെവിടയോ-
മൌനമായ് എരിയുമൊരു മെഴുതിരി നാളം ഞാന്‍
എരിയുന്ന വേദനയില്‍ മെഴുകായ് ഉറഞ്ഞു ഞാന്‍
പ്രഭായായ് വിടര്‍ന്നു ഞാന്‍ ശിഥിലമായ്....മൂകമായ്..."
"ഇരുളിന്‍റെ ദാസിയായ്‌ കനലെരിയും ഹൃദയത്താല്‍
ഒരു ത്യാഗം നിശബ്ദമാം വെളിച്ചമായ്‌ പരക്കവെ...
ഒരു കനവു കവിതയായ്‌ വിടരുന്നു വീണ്ടും...
ഒരു തിരിനാളമായ് ഞാന്‍ തെളിയുന്നു വീണ്ടും..."
"ഒരു ദിവാകിരണത്തിന്‍ ആര്‍ദ്രമാം ശോണിഭയില്‍
നീ അറിയാതെ മയങ്ങി ഞാന്‍ നിന്‍ മറവിതന്‍ മടിത്തട്ടില്‍
ഒരു തേങ്ങള്‍ മൌനമായ് മെഴുകായ് ഉറഞ്ഞുവോ?
ഒരു നാളം നേര്‍ത്തു നറു മിഴിനീരില്‍ അണഞ്ഞുവോ?
"ഒരു വേള ഇരവിന്‍റെ ഇരുണ്ട കാരാഗ്രഹത്തില്‍..
തിരയാം നീ വിസ്മൃതിതന്‍ ചിതല്‍പ്പുറ്റില്‍ എന്നെയും...
നിന്‍ അന്തരാത്മാവില്‍ എരിഞ്ഞടങ്ങാനായി...
തെളിയാം ഞാന്‍ വീണ്ടുമൊരു നേര്‍ത്ത തിരിനാളമായ്..."
"നിശബ്ദമായ ത്യാഗമാണ് യഥാര്‍ഥവും ശക്തവും പവിത്രവും ഉത്കൃഷ്ടവുമായ സ്നേഹം"
ഇടിവെട്ട് :)
ReplyDelete